Het is een beetje te lang om het hele verhaal hier te gaan vertellen, maar bij ons achter, net in een woonwijk maar wel dicht bij het centrum komt een kleinschalig nieuwbouwproject. Dit project is zeer kindvriendelijk opgezet. Ik had nog steeds stiekem de hoop hier voor altijd te blijven wonen, maar aan een drukke straat, een kleine achtertuin en bijna geen leeftijdsgenootjes in de buurt begon het soms wel eens te knagen. Dus dit project was perfect voor ons (misschien net een jaar of 3 te vroeg, maar ach....). Toen daarna het huis van onze buren werd verkocht en daar 3 appartementen in kwamen, was dat wel een extra teken dat we geen verkeerde beslissing hadden genomen.
Maar toen natuurlijk ons paleisje verkopen, ik wilde geen situatie's met 2 huizen, dubbele lasten en slapeloze nachten. Ook al duurt het nieuwbouwproject nog zeker 1,5 jaar voor dat he klaar is, in deze tijd weet je het nooit. En ons paleisje zou ons paleisje niet zijn, als het niet binnen 3 weken verkocht was! Met pijn in mijn hart gaan we dit huis op 1 oktober verlaten om tijdelijk te gaan huren tot ons nieuwe stulpje klaar is. Stulpje? => lees vierkante blokkendoos waarvoor ik heel veel inspriratie op moet gaan doen bij picasa-nieuwbouw-vriendinnen.
Overal zie ik mooie blogs van moeders de mooiste dingen kunnen maken, iedere avond een biologisch verantwoorde maaltijd op tafel zetten en ook nog de gelukkigste kinderen van de wereld hebben. En ik zit hier dan.....*zucht*.......met even helemaal niets.....
