Ik weet eerlijk gezegd niet waar ik moet beginnen, maar ik hou het kort: We hebben ons paleisje verkocht! Ja een drama, ik weet het, maar we doen het allemaal voor die kleine, en dat geeft dan weer een ontzettend goed gevoel.

Het is een beetje te lang om het hele verhaal hier te gaan vertellen, maar bij ons achter, net in een woonwijk maar wel dicht bij het centrum komt een kleinschalig nieuwbouwproject. Dit project is zeer kindvriendelijk opgezet. Ik had nog steeds stiekem de hoop hier voor altijd te blijven wonen, maar aan een drukke straat, een kleine achtertuin en bijna geen leeftijdsgenootjes in de buurt begon het soms wel eens te knagen. Dus dit project was perfect voor ons (misschien net een jaar of 3 te vroeg, maar ach....). Toen daarna het huis van onze buren werd verkocht en daar 3 appartementen in kwamen, was dat wel een extra teken dat we geen verkeerde beslissing hadden genomen.

Maar toen natuurlijk ons paleisje verkopen, ik wilde geen situatie's met 2 huizen, dubbele lasten en slapeloze nachten. Ook al duurt het nieuwbouwproject nog zeker 1,5 jaar voor dat he klaar is, in deze tijd weet je het nooit. En ons paleisje zou ons paleisje niet zijn, als het niet binnen 3 weken verkocht was! Met pijn in mijn hart gaan we dit huis op 1 oktober verlaten om tijdelijk te gaan huren tot ons nieuwe stulpje klaar is. Stulpje? => lees vierkante blokkendoos waarvoor ik heel veel inspriratie op moet gaan doen bij picasa-nieuwbouw-vriendinnen.
Conclussie: Soms staat me een zenuwinzinking nabij als ik besef dat ik dit prachtige paleis waar we zelf anderhalf jaar hard aan gewerkt hebben moet verlaten, aan de andere kant zie ik een heerlijk mooi fris huis voor me met aan de voorkant een mooi grasveld (geen straat!) waar Ezra lekker op kan spelen en aan de achter kant een mooie tuin waar we heerlijk kunnen genieten.

Totaal geen inspiratie op dit moment, wil mijn blog zo graag een make-over geven, maar er komt niets uit mijn handen. Ben futloos en inspiratieloos.......

Overal zie ik mooie blogs van moeders de mooiste dingen kunnen maken, iedere avond een biologisch verantwoorde maaltijd op tafel zetten en ook nog de gelukkigste kinderen van de wereld hebben. En ik zit hier dan.....*zucht*.......met even helemaal niets.....

Afgelopen donderdag was ik 12,5 jaar in dienst bij DHL. Het begon allemaal bij Nedlloyd, net van school en na een vakantiewerk periode in Culemborg met de auto van moeders helemaal alleen naar het grote Utrecht. Daar heb ik heel veel geleerd. Na een naamsverandering naar Danzas verhuisde we met het hele bedrijf naar Tiel. Wat voor mij qua files alleen maar voordeliger was. Later werd het DHL Exel Supply Chain en inmiddels is het DHL Supply Chain. Ik ben op de zelfde plek gebleven, alleen kreeg het iedere keer een andere naam onder het grote toezicht van de Deutsche Post. Gelukkig heb ik na 12,5 jaar nog een hoop dezelfde collega's, maar ik heb er ook een hele hoop zien komen en gaan. En met de komst van Ezra prijs ik mezelf alleen maar gelukkig dat ik er in een part-time functie mag blijven.