Afgelopen weken werd ik geïnspireerd door mijn eigen stadsgenoten. BNNVARA volgden namelijk in hun serie 'Typisch', bewoners van de wijk EVA Lanxmeer in Culemborg. Een mooie duurzame wijk die eind jaren negentig is ontstaan; ‘wereldberoemd, maar geniet in eigen land amper bekendheid’.
Het programma begon gelijk goed; een shot op het oude huis van mijn oudoom. Ik kan mij herinneren dat wij daar altijd onze fiets neer zetten als we met de trein gingen. Ook toen ik een aantal jaar in Utrecht op school zat, maakte ik hier gretig gebruik van. Dat op een gegeven moment half Culemborg dat deed omdat iedereen wel iemand kende die deze privilege weg gaf, is achter afgezien een grappige anekdote.
De Bewoners
Maar dat terzijde, in dat huis wonen nu dè hoveniers van de Ecowijk. Nu er is gefilmd op hun terrein ziet het er lang niet zo armoedig uit dan deed vermoeden. Eigenlijk ben ik best een beetje jaloers op het groene paradijsje dat zij achter het huis gecreëerd hebben. Laat staan wat ze allemaal creëren in de Ecowijk en dat bijna allemaal met de hand en op een duurzame manier.
Naast dit hovenierskoppel wordt er een jong gezin gevolgd, waar thuisonderwijs wordt geven. Dan is er Jacqueline; zij gaat in een tinyhouse wonen, Feras; die met zijn gezin is gevlucht uit Syrië en natuurlijk Henk. Henk en zijn vrouw Corrie zijn een begrip in Culemborg en haalden al meer dan een miljoen euro op voor 'de arme kindertjes in Afrika'. Ik kan dan ook niet anders dan heel veel respect te hebben voor deze twee mensen. Maar wie mij het meeste is bijgebleven is Wilfriede van 91 jaar.
Gezond Leven
Wilfriede is een grote bron van inspiratie voor mij en zette mij weer met beide benen op de grond. Zelfstandig wonen, op de fiets naar de stadsboerderij en vooral gezond eten. Dat laatste lukt mij niet eens drie dagen, laat staan tot mijn eenennegentigste. Een paar jaar geleden is ze gevallen en niemand had verwacht dat ze er weer bovenop zou komen. Zij wijt haar herstel zelf aan haar gezonde levensstijl. Ze begint ieder dag buiten met een zonnegroet, waarbij ze haar medebewoners op trommelt. Wat een prachtvrouw en ik hoop ooit net zo oud te mogen worden als zij.
Naast dat deze serie mij ontzettend inspireerde doordat de meeste hoofdpersonen 'het goed verzorgen van mens en natuur' hoog in het vaandel hebben staan, was het ook één groot feest van herkenning. Want ook al vonden de jongens er geen zak aan, er werden heel wat vreugdekreetjes geslaakt als er een herkenbaar stukje Culemborg op televisie was.
Voor mijzelf voelt deze serie echt als een verrijking en ben blij dat ik er weer een paar mooie Culemborgers heb mogen leren kennen. Heb jij deze serie gemist en wil je het als nog kijken? Dan kan dat via deze link naar NPO-start. No spon, maar gewoon een aardig gebaar van mij naar jullie. Zoals al die leuke mensen in de Ecowijk ook zouden doen. :)
