Aangestoken door mijn snapchat-held Percy van Tienhooven ben ik al weer een tijdje volop aan het schrijven. Nee geen boek hoor, wees maar niet bang, ik ken mijn intellectuele grenzen. Nee lekker schrijven, krabbelen en tekenen in mijn notitieboekjes.

Ik ben al heel erg van de "to-do-lijstjes" en het opschrijven van mijn plannen voor "mijn projectjes", maar daar bleef het wel bij. Ik heb ook wel perioden gehad dat ik mijn gedachte in een notitieboekje schreef, bijvoorbeeld toen ik zwanger was van mijn oudste zoon en de laatste keer dat is alweer zo een 3 en half jaar geleden toen mijn vader een zware operatie en herstel onderging ten gevolge van de vreselijke ziekte.


Paar maanden geleden werd ik geïnspireerd door een snapchat-item van Percy over hoe hij zijn doelen opschreef en zijn gedachtes. Vooral dat laatste sprak me erg aan, dat het je meer rust in je hoofd geeft door je gedachte op te schrijven, met andere woorden van je af te schrijven. Dat ben ik gaan doen en ik moet zeggen het helpt, het helpt echt. Ik schrijf de dingen die ik niet uit mijn hoofd krijg op, meestal lees ik het na een week nog en keer na en kijk ik of het op dat moment nog steeds op dezelfde manier beleef als op het moment dat ik het opschreef. De dingen die ik opschrijf kunnen variëren van dingen waar ik tegen op zie, negatieve gedachte, teleurstellingen, maar vooral ook de leuke dingen. Vaak gaat er na een week een grote krul doorheen en kan ik het vaak afsluiten. Het geeft me echt rust en daar wordt ik blij en vooral opgeruimd van. Ik krijg meer overzicht in mijn leven, mijn gezin, mijn huishouden en ook dingen daar buiten.

Ik ben Percy dan ook erg dankbaar voor deze tip en ben ik een groot fan van hem geworden, wat heb ik een respect voor deze man, die ondanks zijn handicap het beste uit zijn leven haalt. Zonder grote doelen en of fantasieën, dat spreekt mee aan, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Ik ben dan ook totaal geen type van de bucketlist of grote en luxe wensen, gewoon lekker gelukkig zijn met mijn gezin en genieten van de kleine dingen en dat proberen we dan ook zoveel mogelijk te doen.

Dus ik kan het echt iedereen aanraden, probeer het eens een week of een maand en wie weet brengt het jou ook datgene wat het mij heeft gebracht.

Om 13:30 hadden we met de fotograaf afgesproken in de achtertuin (lees boomgaard) van mijn oom en tante voor de bruidsreportage. Een prachtige plek, waar mijn moeder met haar broer en zussen is opgegroeid.


Rond 14:00 vertrokken we lopend van de boomgaard naar de trouw-lokatie om daar eerst nog wat foto's te maken met naaste familie en getuigen.


Om 15:00 begon de ceremonie in de molen "Johanna", deze staat op de lokatie waar we ook de rest ons trouwfeest vierden. De wieken van de molen waren speciaal in vreugde stand gezet en heel mooi aangekleed met bloemen, de binnenkant was ingericht met stro-balen (hier zaten wij op met de kinderen) en wat krukjes. Helemaal leuk niet te statisch, gewoon lekker simpel.

Het huwelijk werd voltrokken door de ambtenaar van de burgerlijke stand in het bijzijn van naaste familie en goede vrienden.


Na de ceremonie sneden we de prachtige bruidstaart aan en werd er prosecco gedronken. Deze taart was een van de dingen die ik als eerste had geregeld voor de bruiloft, ik wist precies wat ik wilde en toen ik google-de op deze taart en ook nog bij een oud-collega terecht kwam, wist ik dat het zo moest zijn. Deze prachtige taart werd verzorgd door de Cake-Koningin, voor de kinderen hadden we ook nog cupcakes in dezelfde stijl. Echt helemaal af.


Na de ceremonie arriveerden de rest van de gasten en werd er gezellig geborreld en opende wij als bruidspaar om 18:00 het barbecue-buffet, wat als zeer geslaagd werd ervaren. Het buffet en de rest van de drank werd verzorgd door het restaurant wat zich ook op deze lokatie bevind.



De dag werd rond 20:30 afgesloten met koffie en lekkers. Rond 22:00 waren we weer thuis met een volgelade auto en met in ons hoofd een prachtige dag vol mooie ervaringen. Toen langzaam hier en daar de eerste foto's binnenkwamen via de app van vrienden en familie begonnen we toch wel te beseffen dat onze vintage-wedding-dream werkelijkheid was geworden.