Week 10; Mysterie opgelost, Ziekenboeg gaat door, Emoties en Zwerfafval.

by - maart 14, 2018

Leuk dat je weer mee leest met een nieuw weekoverzicht; een week met pieken en dalen in alle opzichten. Graag neem ik jullie mee in onze week, misschien een beetje anders en emotioneler dan normaal. Maar helaas hoort dat er ook bij.


Maandag
De oudste is gisteren helaas echt ziek geworden en gaat vandaag niet naar school. Gelukkig kan Martijn vandaag vanuit huis werken, hoe fijn is dat. Ik ben me er zeer van bewust dat dit niet altijd kan. De jongste, de kanjer van deze week, gaat keurig naar school en ik aan de arbeid.

Ik vertrek iets eerder naar mijn werk, nou ja eerder! Voor de vijfde keer heb ik ruzie met Martijn over de klok op de magnetron. Dat is nu al de zoveelste keer en we leven op die klok. We lopen bijvoorbeeld altijd om 17 over acht naar school. Als ik dan mijn telefoon pak blijkt het al 21 over acht te zijn. Martijn heeft hem al drie keer goed gezet, maar iedere keer loopt hij weer een paar minuten achter. We zijn niet van plan om een hele combimagnetronoven van vijf jaar oud te vervangen omdat de klok kuren heeft.

Halverwege de dag wordt ik getagd in dit bericht op Facebook, we zijn niet de enige met dit probleem. Het nieuws verspreidt zich snel en de volgende dag staan de kranten er vol van. Het blijkt dus niet aan ons te liggen, maar aan het aantal Hertz wat via het stroomnetwerk wordt geleverd. En dat allemaal door een conflict ergens in Oost Europa. Wat een toeval dat dit vandaag naar boven komt, maar blij dat het mysterie is opgelost!


De jongste helpt mee met het maken van de gehaktballen voor het avondeten. We eten vanavond dan ook de allerlekkerste gehaktballen òòit! Zelfs de oudste wil ze niet missen en eet een paar hapjes mee.


Dinsdag
De oudste blijft nog een dagje thuis en mijn moeder komt naar ons huis om voor hem te zorgen. Ik breng de jongste naar school en heb nog even het jaarlijkse onderonsje met de schoolarts. Daarna door naar het werk om een lekker dagje te werken.

Mijn moeder zorgt goed voor de oudste en geeft de jaloezieën in de keuken een flinke poetsbeurt. Wat ontzettend fijn, deze vrouw verdient echt een lintje!


Op het werk begin ik het flink benauwd te krijgen over de geplande 9-jaarsprik van morgen. Ik google het één en ander, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Ik bel de assistent van de huisarts om even te overleggen wat wijsheid is. Zij overlegd even met de dokter en geeft als advies dat hij 100% koortsvrij moet zijn om de prik te krijgen. Dat risico gaan we niet lopen en ik besluit samen met de assistent om het toch maar niet te doen.

Woensdag
Ik hoopte dat de oudste weer naar school zou kunnen, maar we doen het toch maar niet. Nog een dagje goed uitzieken en vanmiddag  even een frisse neus halen. Ik vertroetel hem met een gezond ontbijtje.


De rest van de dag verloopt niet zoals gepland. Via via krijg ik ontzettend triest nieuws te horen en het raakt me meer dan ik had verwacht. Hoe oneerlijk kan het leven toch zijn, dat je op een relatief jonge leeftijd moet overlijden zonder enige kans te hebben gehad. Ik heb er geen woorden voor.

De dag gaat op de automatische piloot en ik denk dat ik jullie niet hoef te vertellen hoe onze woensdagmiddagen er uit zien. Als Martijn aan het eind van de middag thuis komt pak ik nog even een momentje voor mezelf.  Na anderhalve week zoek ik de sportschool weer eens op.

Onderweg kom ik een meisje tegen, een prachtig meisje dat vanuit de auto de wijde wereld in staart. Een meisje waarvan haar start niet makkelijk is geweest en hier haar hele leven mee zal moeten dealen dat ze 'anders' is dan anderen. Een meisje dat van 'geluk' mag spreken dat ze in een warm nest terecht is gekomen met geweldige ouders en familie. Ik breek.

Tranen rollen over mijn wangen en  heel even vraag ik af; WAAROM? Wat heeft het allemaal voor zin en wat is nu echt belangrijk!? Geëmotioneerd doe ik een heel klein rondje op de apparaten in een zeer rustige sportschool. Of dat het zo moet zijn en ik laat mijn emoties af en toe de vrije loop.

s'Avonds app ik nog even met een dierbaar iemand over het nieuws van vanochtend, ze weet precies de juiste dingen te zeggen. En dat zij juist die dingen weet te zeggen, spreekt van grote klasse, kracht en wijsheid. Sommige mensen hebben nooit geluk, ik wel. Ik ben een zondagskind, maar soms, heel soms breken zondagskinderen ook.

Donderdag
Een nieuwe dag, nieuwe kansen. De. oudste gaat het weer proberen op school en hij heeft er zin in! Op het werk hebben we het nog even over het verdrietige nieuws en ik vertel tegen een dierbare collega over mijn emoties van gisteren. Gelukkig helpt het dat we er even over praten en dat haalt een heel stuk lading weg bij iedereen.

Ik zet nog wat puntjes op de spreekwoordelijke I voor de traktaties van de jongens en mijn maatje houdt het om één uur voor gezien. Ik maak het af vandaag om daarna weekend te vieren.


Om vier uur lekker naar huis en de rest van de dag doen we niks meer. Boodschapjes, eten en daarna lui op de bank. We tellen onze zegeningen en kijken uit naar een rustig weekend.

Vrijdag
Ik breng de jongens naar school en ga sporten. Vandaag er weer vol tegen aan, al merk ik wel dat het mij lichamelijk nog veel moeite kost. Ook mentaal geeft het me een schuldgevoel dat ik 'geniet' van het sporten. Na het sporten thuis aan de bak. Ik pak de bovenverdieping aan en verschoon gelijk alle bedden. Wat een heerlijkheid, met alle ramen open is het echt genieten.

Als ik de jongens uit school haal komt de oudste dolblij op me af gerend. Hij heeft eindelijk tafeltoets twee gehaald. De meeste kinderen halen deze toets al in groep vier, maar voor hem is het een flinke opgave om op tijd en snelheid te scoren. Hij is superblij en trots. En dat mag ook, wat heeft hij een sprongen gemaakt dit schooljaar.


s'Middags gaan Martijn en de jongens knippen bij opa, misschien wel voor de laatste keer in de kapsalon. Per 31 maart zal opa 72-jarige leeftijd stoppen met de zaak en gaan genieten van een welverdiend pensioen.


Om vier uur verzamelende jongens en ik  in de wijk om samen met medebewoners zwerfafval op te ruimen. Dit in het kader van NL Doet en we proberen op deze manier ons steentje bij te dragen.


Zaterdag
Vanochtend staat er en bezoekje aan VeggieWorld gepland. Samen met mijn schoonzus brengen we een bezoek aan deze beurs in Utrecht. De beurs is kleiner dan we hadden verwacht en eigenlijk hebben we het na een uurtje alweer gezien. Waarschijnlijk zijn we niet 'Veggie' genoeg om hier uren rond te kunnen dwalen.


s'Middags lopen we nog even naar de stad; de jongens mogen allebei een nieuw verjaardagsshirt uitzoeken. We slagen goed en de jongens zijn blij!


Daarna ruimen we eindelijk alle LEGO op uit de woonkamer op, we sorteren het gelijk in de goede bakjes zo dat er na de feestjes en de verjaardagen weer flink gebouwd kan gaan worden.


Zondag
Terwijl de jongste lekker ligt te luieren op de bank, vertrek ik voor mijn hardlooprondje. Ik heb geen idee wat ik moet verwachten, na een weekje overgeslagen te hebben vanwege de griep. Ik merk al gauw dat ik het benauwd heb en het zweet breekt me meerdere keren uit. Uiteindelijk wordt het vijf kilometer, het begin is er weer.


Martijn doet daarna even voor hoe het echt moet en hij loopt gewoon 15 kilometer aan één stuk. Een mooie training weer voor de halve marathon.


In de middag rommelen we weer lekker in huis. Naast dat de jongens lekker buiten spelen pakken de oudste en ik nog even zijn kamer aan. Eindelijk heb ik hem zover om de boel eens flink uit te sorteren en er gaat een hele doos met zooi de vuilnisbak in. Eindelijk, ik word er blij van.


We sluiten het weekend af met een lekkere baddersessie en nog even relaxen op de bank. Het was een fijne maar ook beladen week. Volgende week is de feestweek en vieren we alle feestjes van het jaar. Helaas merken we ook vandaag weer dat de virussen zich blijven afwisselen in het gezin, dus het wordt nog spannend volgende week.

Bedankt voor het lezen en tot volgende week.

You May Also Like

0 Comments

Ik zou het leuk vinden als je een berichtje achter laat: