Zo gezegd zo gedaan, nou ja..... Het zat in mijn hoofd en daar bleef het ook wel een tijdje zitten. Zoals alles eigenlijk. En er waren genoeg smoesjes natuurlijk; eerst was het een rommeltje, toen stond het huis in de steigers in verband met de schilders en zo was er iedere keer wel wat. Tot ik vond dat het toch echt wel tijd werd en het bijna gênant werd dat ik deze kans liet lopen.

Op een zonnige woensdagochtend, de jongens zaten op school,  pakte ik een lege verhuisdoos. Alles wat niet op de foto mocht ging in die doos. Gelukkig viel het mee, het bleef bij één doos ;) Ik maakte wat mooie foto's en later die week schreef ik er een leuk verhaal bij. Eind september, veel later dan ik had gehoopt, mailde ik mijn verhaal en de foto's naar Irma.

En het resultaat is heel erg leuk geworden al zeg ik het zelf en kun je dus lezen en zien op het blog van Irma! Via deze link kom je op Irma haar blog. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden.