Mijn favoriete uitspraak van juf Ank van vorig seizoen was toch wel "Als je wilt dat je kind omhoog klimt, moet je er vooral niet bovenop gaan zitten". Bam, wat een tegeltjeswijsheid. Als ouders zijn we alleen maar bezig met wat onze kinderen doen, hoe ze het doen, waar ze het doen en met wie. En ja ook wij maken ons daar schuldig aan.

In de eerste aflevering van het tweede seizoen was het weer gelijk raak. "Ik kan er dit schooljaar even geen curlingouders bij hebben", verzuchtte juf Ank. Weer een schot in de roos, want wat doen we een hoop voor en met onze kinderen om ze het maar zo veel mogelijk naar hun zin te maken.

Een curlingouder is een ouder die alle obstakels in het leven van zijn of haar kind uit de weg wil bezemen, legde juf Ank nog even uit. Al was het niet juf Ank die deze term verzon, maar dat deed de Deense psycholoog Bent Hougaard al in 2004. Teleurstelling, verdriet en spanningen horen nu eenmaal bij het leven. Wij als ouders voelen dat, dus waarom mogen onze kinderen dat niet voelen?

Er laaide een hele discussie op in medialand na deze uitspraak van juf Ank. Het NRC plaatste een heel mooi artikel naar aanleiding van de uitspraak van juf Ank. Opvoedkundige Marina van der Wal noemt het kindermishandeling al die bemoeienissen en geregel van ouders. Volgens haar zou ieder kind wel eens de volgende tegenslagen mogen meemaken;

1. Niet uitgenodigd worden voor een verjaardagsfeestje
2. Een dure vaas kapot maken
3. Hard werken voor een proefwerk en een slecht cijfer halen
4. Huisarrest krijgen
5. Ontslagen worden
6. De schuld krijgen voor iets wat ze niet gedaan hebben
7. Geslagen worden door een ander kind
8. Laatste worden bij een sportevenement
9. Spijt hebben van iets kwetsend dat ze hebben gezegd
10. Gepasseerd worden om iets leuks te gaan doen met vrienden